Adım Deli Bir Figürandı



Adım, deli bir figürandı Basmane Garı’nda
bekleyişlerim "do" sesi oldu, firuze hasretine
telaşla Kordonboyu’n da koşarken eteğin
lodos gülüşlerin vardı Orhan Veli’den
seni okuyabilmek için neler yapmadım ki
sitemlere gerek yoktu
gülün yaprağına düşen iki damla yağmurdu busen
olimpos dağındaydı ya sahnen
afrodit miydiniz, yoksa Mona lisa miydiniz?
bir istasyon çiçeği gibi arsız ve şımarıktın
eflatun esintiler içinde hep titreyip durdun.



Karşıyaka vapurundaydın, hafiften... bir rüzgâr esiyordu
hangi geceydi, vedasızca ayrılan insaf ellerin
bakarken peşinden,
bilinmeyen bir yangındı, yankılanan sesinizin ahengi,
son bekleyişimdi benim, bu uğraksız limanda
bil ki
her yanılgı, aşka bir ihanettir
ayrı ayrı aynalarda yüze düşen bir gölge gibi
aşk nedir ki çoğunlukla bilmez derinden yatan yalanı
her maskenin altında bir masum yalanlarla, adlandırılan
tutunarak bir dalın sürüklediği sancıya
ne faydası olur ki bana,
masumca uçan, uçurtmama kuyruk yapmanın.?



Zemheri ayazlar örttüm üstüme
kalpsiz ve vefasızlara benzeyeyim diye,
kör kuyularda unutulmuş bir sözdür, elindeki anahtar
sen, eski fotoğraflarda şekillenmiş,
asi bir çiçek gibisin saksılarda
efkârın ağırlaştıkça- pencereden taşıyor saklanışların
bilmez misin? her yalan yeşilin küfe dönmesidir
verilecek hiçbir yanıt bulamıyorum de.



Nuri Dağdelen
Özdere-İzmir
1/8/2011
Saat.15.46