Lodos Gülüşlerin Vardı, Orhan Veli’den



Adım deli bir figürandı, Basmane Gar’ında
bekleyişlerim, "do" sesi oldu, firuze hasretine
telaşla Kordonboyu’nda koşarken eteğin
ege kıyılarına mevsimsiz düşen,
iki damla yağmurdu busen
lodos gülüşlerin vardı, Orhan Veli’den
seni okuyabilmek için neler yapmadım ki
bir istasyon çiçeği gibi arsız, ve şımarıktın
eflatun esintiler içinde hep titreyip dururdun.



Karşıyaka vapurundaydin, hafiften bir rüzgâr esiyordu
hangi geceydi, vedasızca ayrılan insafsız ellerin
bakarken peşinden,
bilinmeyen bir yangındı, yankılanan sesinizin ahengi,
son bekleyişimdi benim, bu uğraksız limanda
bil ki
her yanılgı, aşka bir ihanettir
ayrı ayrı aynalarda yüze düşen bir gölge gibi
aşk nedir ki, çoğunlukla bilmez derinden yatan, yalanı
her maskenin altında bir masum, yalanlarla adlandırılan
tutunarak bir dalın, sürüklediği sancıya
ne faydası olur ki bana,
masumca uçan, uçurtmama kuyruk yapmanın.?



Zemheri ayazlar örttüm üstüme
kalpsiz ve vefasızlara, benzeyim diye
kör kuyularda unutulmuş bir sözdür, elindeki anahtar
sen, eski fotoğraflarda şekillenmiş,
asi bir çiçek gibisin saksilarda,
efkârın ağırlaştıkça- pencereden taşıyor saklanışların
bilmez misin? her yalan yeşilin küfe dönmesidir
verilecek hiçbir yanıt bulamıyorsun de mi ?



Nuri Dağdelen
Özdere-İzmir
1/8/2011
Saat.15.4