9
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
1007
Okunma
Ufukta güneşin battığı anda
Gönlüme doluyor sonsuz bir hüzün.
Semada oluşan pembe şafakla,
Gözümün önüne geliyor yüzün.
Ayrılık acısı çok büyük elem,
Anlamaz halimden kime söylesem.
Güneşim olmuştun her zaman benim,
Yaşanmaz oldu yâr sensiz bu âlem.
Elimde resminle, yüreğim üzgün.
Beklerken seni ben burada her gün,
Döneceksin diye his var içimde,
Hatanı anlayıp elbette bir gün...
10.03.1992
Erman Ulusoy
Kırklareli
Cevap Yaz