.............................................
(Şiraze’den sevgiliye şiirler-(19)-)
………………………………………………........

Geceye sessizlik
Ruhuma sensizlik hakim sevgili
Fırtınalar kopuyor duygularımda
Ulan gönül
Kırılmazından sağlam bir sopa alıp elime
Sabahlara kadar dövmek lazım seni
Sevecek başka birini bulamadın mı
Bir çift kara göze meftun olupta
Yıllarca hüzünle boğuşmak niye
Vazgeçmedin,vazgeçemedin
Şimdi ağla haline iç çeke çeke
Rüzgar eken fırtına biçecek elbette
Sen kayaya tosladın ey gönül
Hırçın dalgalar gibi
Vur şimdi kendini kayalıklara

Fırtına sonrası
Durgunluk var havada
Geceye yalnızlık kokusu hakim sevgili
Hüzün çöküyor omuzlarıma
Kahve telvesi gibi
Ah ulan gönül
Başkasını sevseydin ya
Seni delice seven
Gel dediğinde gelecek,git dediğinde
Kovsan da gitmeyecek
Etrafında dönüp duracak
Dizinin dibinden ayrılmayacak
Seninle ağlayıp,seninle gülecek
Canım dediğinde dudağından
Bir canım sesi daha yükselecek
Düşün şimdi kara kara
Bakıp,bakıp yollara

Sokak lambaları titriyor mu ne
Yoksa ayazda ben miyim donan
Özlemlerim üşüyor,hasretim üşüyor sevgili
Ben üşüyorum,yüreğim üşüyor
Ah ulan gönül
İnsanın kendisine ettiğini kimse etmezmiş
Ne vardı bu denli tutulacak
Ne vardı sırılsıklam olacak
Ne vardı ha ne vardı
Gülüp geçseydin ya gelmedin diye
Diyorsun ki ey gönül
Olsun ben memnunum halimden
Yollarına baksam da
Gelmese de beklenen
“Özlemekte güzel”,”hasreti güzel”
Anlaşıldı ey gönül
Sen çileden memnun
Çilede senden
Sevmişsin bir kere ne gelir elden

Sadık Dağdeviren
Aşık Lüzumsuz