0
Yorum
1
Beğeni
0,0
Puan
1347
Okunma
Bir kızımız vardı,
Duyguların aşka dönüştüğü zaman,
Şehvetle büyüttüğümüz,
Küçük kızımız..
Binlerce oğlumuz,binlerce kızımız,
Hepsi de yok olmuştu.
Geriye kalan tek istikrar,
Bizim küçük kızımızdı..
Depremler olmuştu karnında,
Unutmam,karlı bir havaydı.
Çığlıkların küçük kızımızı korkutmuştu,
Yüzü asıktı kızımızın..
Bir sabah,
Sabah erkenden,
Kar yağarken,
Yine şikayet ettin kızımdan.
Doktordan söz ederdin,
Henüz doğmamış çocukların celladından.
Bir sabah, karlı bir sabah ve erkenden.
Ölüme sürdün kızımı
Ölüme verdin ve kendini..
İkiniz de yoksunuz..
Sen celladın masasında,
Kızım da celladının elinde paramparça..
Uyandım..
Arkamı dönüp karnını okşadım.
Kızımızın yanaklarını...
Bahattin B.
