5
Yorum
2
Beğeni
5,0
Puan
1384
Okunma

kaç mevsim
sensizliğe güneş biriktirirken
gök seyrediyor
yeryüzü kuraklığını
ama/
kendine tanıdık
sızıntılı bir türbülans
kanatladı bahara gözlerini
çünkü sevgi
koparıp attığı susuz ayları
sığdıramıyor mavi koltuklu ruhuna
kendine ihanetidir bu belleğin
ardımda gezinirken
zakkum ninnisi
düşlerim yağmalanmış
gördün mü
bir buluta yazılı uçarken
nefes alma vakti
sensizliği döken mevsimdim
hasret tarlalarında
eylülü en çok gözyaşlarım sevdi
....
5.0
100% (8)