Yaylalar, dağlar, obalar hep ilgi alanım olmuştur,
Kalbim, tabiatın eşsiz sevgisiyle iyice dolmuştur.
Dağlardan soğuk sular içmek, çiçekleri koklamak,
Rüzgârını iliklerimde hissetmek ve huzura dalmak,
Bir başkadır, güzelim Tekir Yaylası’nda.
Taze çimenlerin rüzgâr eşliğinde süzülmeleri,
Kabaran gururun dağın eteğinde ezilmeleri,
Bir başkadır, güzelim Tekir Yaylası’nda.
Tekir Yaylası’nın güzelliğini yaşadım yaz ayında,
Karasal soğuğu iliklerimde hissettim ayazında.
Yavru göl, Kayseri’ye ufacık bir deniz olmuş,
Bu körpe deniz, tabiatı sevenlerle dolmuş,
Tabiat âşıkları tefekkür deryasına dalmış,
Kendilerini yaratıcıya teslim edip de uyanmış.
Gelincikler çadırını kurar bir tezeğin arkasına,
Kalkıp kalkıp etrafı seyreder sığınarak yuvasına,
Rabbinin verdiği emre sorgusuz tabi olmaları,
İlahi emir gereği hemen yuvalarına dolmaları,
Gelinciklerin çimenlere esrarlı şiirler okumaları,
Yuvalarını kilim gibi nakış nakış dokumları,
Ayaklarını bellerine koyup etrafı seyretmeleri,
Yüce yaratıcıya dua edip hak yoldan gitmeleri,
Bir başadır, güzelim Tekir Yaylası’nda.
Erciyes gölgesini hiç esirgemez güzel yayladan,
Ceylan gözleriyle sevdiklerini izler yorulmadan,
Heybetli duruşuyla zalimlere meydan okur korkmadan.
Erciyes’in akşamüstü Develi’ye sevgiyle bakması,
Yüce Allah’ın azizliğinin daima gönüllere akması,
Karı seven gönüllerden, karını hiç esirgememesi,
Buz gibi soğuk sularını iliklerimize kadar indirmesi,
Yaz ve kış karını dağın doruklarında saklaması,
Tefekküre banan garip gönülleri aklaması,
Bir başadır, güzelim Tekir Yaylası’nda.
Kurulan çadırlar; çocuklar, anneler, babalar,
Tabiatı seven bütün canlı ve cansız varlıklar,
Duâlarını esirgemezler, Tekir Yaylası’nda.
Rabbimin eşsiz nimetlerinin yenilip içilmesi,
Nimetlerinden dolayı aşkla şükürler edilmesi,
Bir başkadır, güzelim Tekir Yaylası’nda.
Gölün eşsiz güzelliği göğün maviliğiyle buluşur,
Çocukların rengârenk uçurtmaları havada uçuşur.
Dağın zirvesine doğru, barış elçileri yollanır,
Dünyanın en masumları ise burada kollanır.
Kurtlar, koyunlar, kuzular, keçiler, oğlaklar,
Köpekler, kuşlar, böcekler, horozlar, tavuklar,
Daha ismini sayamadığın bin bir türlü canlılar,
Yaşamın tadını çıkarır, Tekir Yaylası’nda.
Yayla; süt, peynir, çökelik, yoğurt kokar,
Güzelim Bozkır’a sevgi ve kardeşlik akar,
Çocuklar çimenler arasında cıvıl cıvıl oynar,
Güzelim yemekler tencerelerde sevgiyle kaynar,
Balık tutanlar, hayata daima olumlu bakarlar,
Gönülden sevenler mutluluğun çırasını yakarlar.
Yalçın kayalıkların heybetli heybetli bakışı,
Dağlardan derelere suların şırıl şarıl akışı,
Yıldızların gökyüzünde muhteşem örüntüsü,
Şehrin gecenin eşsiz güzelliğiyle görüntüsü,
Zirveden kıvrım kıvrım yolların inmesi,
İnsanlığın tefekkür gemisine binmesi,
Bir başkadır, güzelim Tekir Yaylası’nda…
Bütün bu eşsiz güzellikleri bize karşılıksız sunan Allah’a,
Bizi yaratan Rabbimize tefekkür etmemiz gerekmez mi?
Bunca güzel nimetlere teşekkür etmemiz gerekmez mi?
İbadetimizi huşu içinde yürekten yapmamız gerekmez mi?
Gönülden namazımızı kılıp oruç tutmamız gerekmez mi?
Gücümüz varsa zekât verip hac yapmamız gerekmez mi?
İnsanlara yardım ve güzellikler dağıtmamız gerekmez mi?

31.07.2011
Tekir Yaylası
Kayseri