KALBİMİN SIĞINAĞI


biçare yutkunuşlarımızın
adakları arsız sarmaşıklar gibi son güzü bekler
ve aşk libasını giydiğimden beri
kalbimi bıraktım sükûtun
şehrine

ey hüzünlü kalbimin sığınağı,
ömrü yollarına döktüğüm sevgili !
’’sabır’ imiş dudaklarımdaki sensizlik

dikeni güz kesiği
başı ayaz kesen dağların
ovalarında bir garip gölge
gövdesi aşkın omuzlarında sabahlamış
geceler şahit düşlerinde ki
üryan sırlarına

arza yükselen çağrı
dilde ki duaların
avuçlarında biriken nuru ile
derman dilendiğim
yangınıma sepelediğim su
yeşil gözlerimin sarı yazında
kavrulan bedenime giydirdiğim
zaman kapkara bir libas

ey sevda
çekiliyor işte anahtarı yitik
yaşam akıp giderken
bir zerre mutluluk uğruna
can veririz biz bu aşka

yüreğimde ki sızı
son dileğim şiirlerle bezeyip
nazar değmesin diye
gözlerden ırak hasret sandığıma kilitlediğim

biçare yutkunuşlarımızın
adakları arsız sarmaşıklar gibi
ikinci baharı bekler
bir adım ötesi sen
gel hadi küflenmiş vuslat
sağım sen,
solum sen
ve her saniyem sana zimmetli...!

/.../
Gönül Aydemir Adıgüzel