gece, iflah olmaz mızrak sancısı, saplanmadan önce yüreğime
bu akşamda dün akşamdan kalma, bir masa bulurum kendime
ölü sessizliği gibi içimde saklı, bütün hikayeleri alarak yanıma
otururum her zamanki gibi, manzarası en yoksul cam kenarına
karanlık basmadan önce…

(…karanlık basmadan önce,
daima hayalinle sevişiyor olurum, kırılmamış ışıklarında)


geri dönülmez kararlar almışım, seni asla özlemeyeceğim diye
aklımın ucunda bile değilsin artık, bunu sen de görüyorsun işte
ama gene bir ara dalmışım, uzanıyorum yanındaki aralık cama
kıskanmak filan değil inan ki, sadece rüzgar dokunmasın sırtına
öyle manalı gülümseme…

(…öyle manalı gülümseme,
dudaklarının son izi aşk gibi, canlanıverir dudaklarımda)


bundan sonrası mevsimin normali, duygular kış uykusuna yatar
içimin suç aletleri kendi işkenceleriyle, kendi hikayelerini yakar
şimdi bütün sesler sığınmacıdır sanki, görüntülerin hepsi kaçak
ama eski gramofonda kalbi kırık taş plak, halâ döner ağır-aksak
ilk kadehim onun için kalkar…

(…ilk kadehim onun için kalkar,
söylediği her şarkıya, acılı krizlerle kulağımı kapatarak)


ve bu gecenin de sonu gelir, elimde boşalmış masanın adisyon fişi
ama hep olduğu gibi, gene yazılmamıştır yiyip-içtiklerimizin hiçbiri
o an buz keserim, bir kurşun sıkılır, kendime sıkarım yüreğim patlar
ıssız ve uzak bahçelere benim kanatlarımla, havalanırken son kuşlar
onlara kaldırırım son kadehimi…

(…onlara kaldırırım son kadehimi,
sonrası içi açılmaz bir küfür ki, şarkı susar, dağlar kaçar)

Cevat Çeştepe

Eski gramofonda kalbi kırık o taş plak
Sarhoş gibi yalpalayarak hala döner ağır aksak
Malatyalı Fahri Kayahan sesi ile: “ayrılık ateşten bir ok”
Garson yaklaşıp sorar usulünce: Var mı gelecek başka kimse.
Usulüne değil ama yüreğe uygun cevaplanır: Hayır, gelecek hiç kimse yok.