Gönlümün fermanında yaşanan aksaklıklar
gecenin karanlığında bir kez daha perçinleşiyordu

aşkımızı sarsan depremlerin
artçı sarsıntıların gelip geçici olduğunu düşünmüştüm


yaşanan tüm güzelliklerin ardına saklanan entrikaları
film senaryolarını andıran tavırlarının
sahte gülüşlerinin
yalan olduğunu bilemezdim ki


gittiğinden beri
yüreğim kor gibi yanıyor

odamdayım yine avare yalnızlığımla biçare dolanırken
takıldı gözlerim duvardaki resmine
masumca kandırılan duygularım
gözlerinin derinliklerinde kaybolurken
oyuncak yaptın duygularımı
işe yaramaz kağıt parçası gibi fırlatıp attın bir kenara


şimdi düşünüyorum da
sevmek mi suçtu inanmak mı bilemedim
ikilem arasında kalan hissiyati duygularım
duygu fırtınası yaşatıyordu bana
rüzgar bir bu tarafa bir o tarafa savuruyordu
dağınık olan saçlarımı

yalnızdım
sensizdim ama sessiz olamadım
tavan yapmış duygularım
entrikalar arasında kalan yüreğim
savaş veriyordu kendi gönlünde
yenik mi düşmeliydi savaşmalı mıydı bilemedim
bilemedim

türk filmlerini andıran senaryolar yazıp
ufak karelerde oynayamadım
bende herşey gerçek iken
sen sahte oyunlarınla sevgimi yok saydın

toparlanmalıydım
alışmalıydım gidişine
her sevginin bir aldanışı olduğuna inanmadan bırakıyorum seni

sevgi en kutsal duyguların onurlu bir şekilde savaşmasıydı
her savaş her aldanış hüsranla bitmez
herkes sen gibi duygusuz olamaz idi

şimdi benim için de yoksun
yanan kor alevlerin arasında kül olan resmin
sensizliğe veda edişim idi


duwar /istanbul