( Annesinin yanında olan Kızım’a )

A yavrum.
Kızım.
Olasın diye her gün Allah’a yalvarmıştım.
Olmuyorsun diye her gün ağlamıştım.
Adaklar adamıştım.
Ama sen.
Ama sen a yavrum.
Bir kere de olsun babanı aramıyorsun.
Annenden izin alamıyorsun.
Bana gelemiyorsun.
Siz ayrıldınız.
Benim ne suçum var.
O benim babam.
O benim diyemiyorsun.

A yavrum.
Kızım.
Hastalandığında gecenin o saatlerinde nöbetçi doktorlar aradım.
Sabahlara kadar gözlerimi yummadım, başucunda bekçi durdum.
İşe gitmedim, kollarımda avuttum, dizlerimde uyuttum.
Ama sen.
Ama sen a yavrum.
Kapımın önünden geçiyorsun bana uğramıyorsun.
Anne ben babamı istiyorum diyemiyorsun.
Ben babamı seviyorum diyemiyorsun.
Siz ayrıldınız.
Benim ne suçum var.
O benim babam diyemiyorsun.

A yavrum.
Kızım.
Yemedim yedirdim.
İçmedim içirdim.
Şefkatimi, sevgimi, ilgimi hep gösterdim.
Ama sen.
Ama sen a yavrum.
Yılda bir kere de olsa bayramda gelemiyorsun.
Telefon edip babalar günün kutlu olsun diyemiyorsun.
Biliyorum annenden izin alamıyorsun.
Ama sen.
Ama sen a yavrum.
Anne benim ne suçum var diyebilirsin.
Babama gitmek istiyorum diyebilirsin.
O benim babam.
O benim babam diyebilirsin.

Kızım.
Yavrum.
Babasının gülü.
Sen benim gözümün göz bebeğisin.
Canımın taa içisin.
Annen bana göndermeyebilir.
Beni sana kötüleyebilir.
Hatta öldü de diyebilir.
Ama seni seven,
Özleyen,
Hep yolunu gözleyen,
Bir baban olduğunu unutma emi kızım.

Boynumu büktüm.
Gözyaşlarımı döktüm.
Kaderime lanet ettim.
Yüreğime sabır tohumlarını ektim.
Bir gün gelirsin diye bekliyorum.