iştahımı kaçıran aşk yalnızlığınla dem aldı
ellerinle pişirdiğin her kaba döküldü
çanak çömlek patladı gidişimle
ocak söndü ev kokmuyor sesinle



aşk yanıldı aşk yandı
aşk yalandı sofranda
aşk az kalmıştı solunda
aşk yetmedi aç kaldık sonunda




zaman pişmedi hala, yokluğun da çiğ
tuttuğum cezvenin içinde köpüksüz bir kahve
yalnız içilen çayımın şekeri yok yüzünde



susuz kaldı verdiğin çiçekler düşlerimde
denenmemiş bir tarifin acemisi oldu aşk
yakıyorum sessizce bütün mumları



masamda sensiz hep göz yaşı tadıldı
kaldırılmamış ertelenmiş gelmeler peşimde
fırınımda köze dönmüş gitmeler kaldı



suyu fazla gelmiş tereyağlı pilavın
pişmekten canı tekrar çıkmış balığın
suda fazlaca kalmış marulun



geç kalınmış davetin sorumlusu
geç kaldığım aşkın mağduru
yaz bu tarifi yeniden tad diyor


zamanın göz yaşları mavi bir nehirde sel oluyor son oluyor...


ellerinden tadmak bütün yalnızlığı, göğsüme serilmiş anıların kurumuş şehrin de sensiz soluyorum, sensiz uyuyorum, sensizlik kaçırıyor sevincimi bir kez daha görsem bin kez daha ölsem özlüyorum seni desem de kaçıyorum....