kalbim darmadağan.
sözlerim yükseldi semaya
başım okadar dik ki ,
boğazım düğüm düğüm.
ağlayamıyorum...

durgun muyum yoksa seller gibi hırçın mıyım ?
kendimi bulamıyorum.
orta yerdeyim dörtyol ağzında.
sel miyim ?yoksa kar gibi mi ?
anlatamıyorum sözlerim yaramaz
ağlayamıyorum...

bir balkon pervazında hayallerim
düşlerim yıldızlar kadar uzak, sen gibi.
sevdalar bom boş, inan ellerim gibi.
duvarlar şahidim buralar kan revan.
ağlamak bile haram...

uzatmayayım sadeleştirdiğim acılarımı,
sancısını çuvallara koyup denize attığımı.
depreşti yine kahrolası anılarım.
anlatmayayım,ağlatmayayım...

bir damla ne olur bir damla gözyaşın olayım
ağlamak istiyorum
sesini bir duyup uyumak.
kusuyorum içimdekileri,
geç kalınmışlıkları,
yaşanmamışları.
acıtıyorum içimi
yalvartma...
ağlamak istiyorum.
sarıl bana gecenin en ayazında
yaslansın başım omzuna,
son yaşlarım ıslatsın seni.
terk etmen daha zor olacak biliyorum.
zorlaştırıyorum planlarını.
afedersin ama bana bu acı fazla...
sana da olmalı...
acılarım senide acıtmalı
terketmeni zorlaştırıyorum.
elvedalar bu kadar kolay olmamalı.
adam gibi adamsan birazcık koymalı....
şimdi ağlıyorum kollarında birazdan yok olacaksın
hıçkırıklar duvarlarda çınlıyor...
ağlamak bu kadar güzel olmamıştı sevgilim.
bu kadar içten ağlamamıştım.
işte değiyor dedim ağladığına.
bir çocuk gibi değil gerçekten için acıdığı için
yaralar acıtmazmış,
ölümler, ayrılıklar, yalnızlıklar...
sözsüz kalmak ve imkansızlıklar acıtır da ağlatırmış.
bırak artık, gitmelisin, git
şimdi acılarımı biliyorsun sende
sensizliğimi anlıyorsundur...
artık kolay olmayacak senin için ayrılık.
çünkü ayrılmak için beraber olamayacaksın,
bir ölünün ardından sana bıraktığı tek armağan...
ağlayamıyorum...
kalmadı artık göz yaşlarım tükendi...