Bu öyküde ne kaybeden oldum, ne de kazanan..
Hep Mavi’ydi zaman, ve hep geceydi.. En çok gece vardı..
Ve mevsimler, onları ayrıamadım hiç bir zaman...
Kış desem yanıyordum, yaz desem donuyordum..

Al işte bir ters denklem daha.. Sığdıramıyorum içime olanları..

Hesap etsem elimde kalan tek şey, Mavi’ydi..
Gökyüzü desem değil, Soğuk desem değil,
Gece hiç değil..

Biriktirdim elimde tüm yaşayamadıklarımı, yaşatmadıklarını..
Çıkardım sonra ..
Koskocaman bitmeyen bir Gece kaldı elimde..

Gündüz’ü hiç hesaba katmıyorduk bile..
Belli ki gündüzü , güneşi ne kadar sevsem de
Gece alıyordu beni koynuna..
Korkularımdan ona saklanıyor,
Ayıplarımdan yine ona tutunuyordum...

Gündüz olsa biliyordum ki, yok olurduk..
Belki de Aşk Gecede Seni Yaşamanın Haliydi..
Seni Gece de yaşamak...

Ya da Aşkın yaşanma Şekliydi Gece...
Günah olan herşey Gece Sanki günahlıktan çıkıyordu,
Her ayıbı örten gece, günahları da örter miydi?
Ya da herkes mi böyle biliyor?
Hırsızlar neden gece hırsızlık yapıyor?

Gece kimse görmez diye..
Hep hesapladım da bir hesaplayamadığım Gidişin...
Onu hiç anlamadım...
O gecelerde hesaplayamadım gidişini...
Gittiğinden beri Sen Bana Yetim..

Ben Sana Öksüz kaldım...
Bu yüzden küskünüm Gecelere..
Ayıklayınca geceleri kalmadıki bana bir şey..
Aşmak istedim dağ gibi geceleri...

Bitsin istedim kabuslar..
Gecenin anlamı küçükken sadece hava kararmasıydı bende,
Ama şimdi hava kararması gece değil..
Şafak olmayınca güneş ışığı bile simsiyah gece bana Senin yokluğunda..

Anladım ki şimdi,
Gece Sen oluyorsun...
Sen gidince Gece kalıyor..
Geceleri ayıklayınca elimde Başka hiç bir şey kalmıyor...

Bir zamanlar Senin rahat uyuman için dualar ederken,
Şimdi rahat uyuman acı veriyor yüreğime...
Kendimle baş başayım işte...
Gölge gibi güneş gelince Sen gidiyorsun...


Nevin Akbulut
Sekiz-Kasım-İkiBinOn--OnSekizElli