............................................
(Şiraze’den sevgiliye şiirler-(8)-)
………………………………………………………….

“Ayrılığı zehir diye içiyorum sevgili
Damarlarım acıyor…
Yüreğimde fırtınalar kopuyor,sen diye”

İşte mektuplarından birinden bir paragraf
Acı var
Hüzün var
Göz yaşı var her satırda,dizede
Ne çare ki mahkum etmiş bizi zaman
Her yeni gün
Öpücükler dağıtırken tüm canlılara
Benim payıma acı düşmüş besbelli
Bu ayrılık belimi büktü benim inan
Şimdi ağlatıyor her mektup,her şiir,her şarkı beni
Dört bir yanda seni arar gözlerim
Ayrılığa tutsak oldu sevdamız,bağışla beni
Bir ağıttır şimdi adın
Dudaklarımdan düşmeyen
Neşe var şarkıları unutmuşum ben

Günlerden Salı
Aylardan Nisan bu gün sevgili
El ele koşmak vardı kırlarda
Hep istediğim ama hiç yapamadığım bir şey bu
Ah be sevgili
Şimdi İstanbul’da olmak vardı
Çünkü sahile inen tüm kaldırımları bu kentin
Seni bana hatırlatır olduğunca
Bazen otururum bir köşesine bir parkın
Bizi düşlerim özgürce yarına inat
Bazen buruk,bazen coşkulu
Bazen de çocuksu düşler kurarım amaçsız
Her zaman acı bir korna sesi böler
Düşlemeye doyamadığım hayallerimi

Ey sevgili
Gün doğumunda boğazda
Taze simit ve gözlerine bakmayı özledim
Oysa şimdi
Rüyaların bile benden uzak
Ah nasıl özledim,ah nasıl bilsen
İmkanın olsa da bir çıkıp gelsen
Göğsünde ağlarken göz yaşım silsen
Olmayacak duaya amin demek gibi bir şey bu
Dedim ya sevgili
Benim payıma acı düşmüş besbelli
Şunu bil ki
Bu günlerde yine giydim karalar
Bu dert beni iflah etmez yaralar

Dedim ya sevgili
Ayrılağa tutsak oldu sevdamız
Bağışla beni

Sadık Dağdeviren
Aşık Lüzumsuz