taşınamıyorum kendimden
sıkışıp kaldım bir cismin içinde
delirmiş kuşlar gibi
pencerelere çarpıyorum
kenarlara, köşelere;
iyice zıvanadan çıkıyor
kendi gözlerimi oymaya yelteniyorum
karşıma çıkan insanlara saldırıyorum sonra
elektra tutuyor, bir labirentin içine fırlatıyor beni
orada ilkokul öğretmenimi arıyor,
kimseyi bulamıyorum, sisli puslu bir havada
yanımda bekleyen siyah bir yavru kediden başka
kendime acıyorum modern hüzünlüler gibi
ne kadar sokak kedisi varsa ben.
sanki karanlık bir film çekiliyor da
vizörden seyrediyorum kendimi aynı anda
bir mısırım tanesiyim ben kızgın tencerenin içinde
derse geç kalmış bir öğrenciyim aynı zamanda
kim olduğumu unuttum anne
dans ediyor kalbim hızlı bir ritimde
güneş randevusuna geç kalıyor bak gene
boğazımda görünmez bir el
ışık yalvarırım kendine gel
emel evden çık
ali kızlara bak
-ma.