sonra diyordum ki
köpekleri de öldürürsek
dost ne kalır bize
ardımızda kum tepeleri
köpükler ve şehvet
esir toplayıcısı
yıkık bir gök kubbe
işte Tanrı işte adalet

kaç gece uyku yok
şuur yok bir halde durur
karabasanlara sorsan
o an korkudan ölür
kem yüzlü güller mi olur
ben solmuşum yazın
sormasın kimseler
daha önceden de ölmüşüm

dağa sarmış yolumu
daha sübyanken şehir cini
sırlı camlar ardımda
susuz yollar önümde
ateşken konuşmadın leyli
çalıyken konuşmadın
ben seni bildim bileli hep
gönlümdeyken konuştun

kaç fersah uzaksın
öküzün boynuzunda dönen
yalandan dolandan
sabah olunca bu sefer
sarmaşıkların boynuna sarılan
kedi kokusu gibi mırıl
mışıl mışıl bir uykudan
yalnızca bana gel

olmasın içinde sıkıntısı
göllere uzak düşmüş sunaların
devler gölgesizdir gece
sıkıntılıda olsa su gölgesizdir
çünkü ölümün olduğu yerde
başka her şey uyur
ve uyanır tekrar ölür
yaşamaz ölür yaşamaz ölür