Umutlar bittiği yerde tekrar yeşerirmiş, o yüzden ben umudun tükenmesine inanmam...
Bu tespiti yaşayan herkes bilir, şiirini okuyunca da umudun gerçekten bitmediğini görebildim, her söz, her mısra bunu haykırıyor adeta ve bu şiir ruhu itibarı ile çok çok nefis bir mana yayıyor, ne kadar hüzün katmış olursan ol temaya bu böyle, her yanından sevgi, her yanından umut fışkırıyor....

Ve bu şiirde katıksız sevginin tanımı da vardı, aslında çok şey var, ama benim algım bütün o şeyleri algılamaya yeterli değil...

Ve kaleminin yine sana has özgünlüğü güneş gibi parlamış....Dupduru, sade, akıcı ve de müzikalitesi okurken kulakta müthiş bir haz bırkıyor...
Eh geriye ne kaldı; bir Nilüfer SARP klasiği okudum demekten gayri...

Yürek dolusu tebriklerimi, selam ve saygılarımı yolladım....