Yırtıyorum dilimdeki tüm alfbeyi
Ne bir harf kadar kısa
Ne senli cümlelerim kadar uzun ................

Hicran içindeki sensizliği ifşa etse de gece ayazıyla,
Sakın beni bırakma iki gözüm.................




Kim bilir vuslata ayarlanmıştır akrep ve yelkovan
Benliğimi,hiçliğimin gırtlağında Azraili çağırıyor
Ben, sana büyüyorum Meryem’in ellerinde


Şehr-i İstanbul’un surlarında
Yusuf’un kuyularını kaparken gece .
Vazgeçme sakın b(s)enden cancağızım.
Kalemim nadasa çekmeden
Mezar düşlerinde çelik çomak oynamak hicranla


Hadi can sızım yüreğimi bas geçmişe
Sensizlikte bütünlemeye kalmış irin toplamış yüreğim
Ve
Sana susuyorum kaf haliyle harf harf .
Lût gölünün kadavra hükmünde Marmara.

Yüreğine örülü bedenimin gölgesine zaman
Kendini hunharca öldürüyor geceler
Ellerimle gömdüm zamansızlığı


Göğsün(m)de bozkır gürlerine alışı toprak parçası
Senin maviliğinde açtı tüm güllerini.



Cümlelere bir boy küçük gelen İsa’nın kanlı gömleği
Gökyüzünde yıkandı,paklandı
Sonra da
Senin miski amber kokuna bulandı cancağızım.



Sicim sicim akan tuzlu sulardan kendim inci bir kolye yaptım
Kız kulesinin eteğinde
Tek seninle bağdaştım yüreğinin en ücrasında yâr
Sensiz çığlıklarımı dinliyorum
Sus....
Ayak ucuma düştü yine gözyaşlarım
Boş ver düşsün,ezilsin ayak diplerinde
Kan çanağına dönsün gözlerim.
An’lık depremlerde yamadım ellerime, ellerini


Ey gül-ü râna’nın can suyu
Sarmaşık kadar uzansın fidanım sana
Sakın budama beni, köreltme..........................



Seni yaşamak, ekmeğin kokusu kadar mübarek
Ve
Seni özlemek, yağmur duasını çıkmış birinin avuçlarına düşen azizlikte
Vuslat tarifsiz senfonisi..............


Seni sevmek, şehr-i İstanbul’un şah damarında “ sen’ diyebilmek cancağızım.....



yoğunlaşıyorum sana, sensizliğin köhne sokaklarında
Harfler darmadağın .
Bağırıyorum sana imlalarda
Beni bırakma can özüm..........


Sen nefes aldığın sürece ben, sana doğuyorum gül denesi güzelliğinde
Kaç gün,
Kaç yıl oldu gözlerinin kirpiklerinin sağanağında ıslanmak...


Kaç saat oldu sesinin yüceliğinde zeytin gözlerimi kapatmayalı ?
Sus ey yâr.
Tek bir kelime etme..
Yüreğimin en ince sızında özlenmektesin cancağızım.


Gün eteklerini toprağa vakfederken
Şemsliğinle çök çorak coğrafyama ,
Gök kuşağına dola saçlarıma.
Omuzlarının rüzgarlı tepelerinde uçurtma uçuran bir çocuk
Mutluluk sevinçleriyle dolu yanaklarını
Kısıyorum radyomun sesini..
Sesin geliyor taa uzaklardan
Dinliyorum, çıt çıkarmadan
Dinledikçe sen oluyorum........


Kimliksizliğim faili meçhul cinayetlerde fink atarken
Ben, sen oluyorum
Varlığın var diye içine girdiğim kalemin noktalama işaretlerinde beklenmektesin.
Ben’le başlayıp sen’le biten bir cümle kurdun dudak kenarımda
Martının simit tutuşunda .




Özleyerek umut bulduğum(n) yolun son iki yolcuyuz.
Haydarpaşa’da yüreğinde koca bir biz’iz
Şehr-i İstanbul kadar büyük cümleyiz tarih lügatinda.....

Bırak hicran yakamızı bırakmasa da
Vuslata çalınmış bir aşk masalıyız seninle .............

Bir tutam umut,
Bir avuç nefes
Ve
Bir dirhem sevgiyiz seninle cancağızım................



Vakit aynı yürekte nefes almakta
Aynı yolda el ele yürümek ................

Sözcükler bile sırtını dönse de beyaz duvaklı kağıtta
Ben,seni hiç bir cümlede ayrı koymadım can sızım
Ben, tepeden tırnağa sen olmuşken can özüm
Senden varken
Yüreğim sen derken
Beni bırakma cancağızım.......................


gordion
22/07/2011