biri öldü cenazesi kalkacaktı

etrafında içler acısı derinden feryatlar

ve çok kısa bir zaman içerisinde birlikte oldukları insan

toprağın altına yalnız sessizliye bırakılacaktı

peki sonra ne olacaktı .?



hangimiz ölmüştük acaba

ya da kaçkez ölüyorduk birlikte yaşarken

derken

herkes unutmaya çalışacaktı



unutmak unutmaya çalışmak

birlikte sarmaş dolaş olduğunun yokluğuna

bu zorluğu kısa sürede atlatıp

hayat devam ediyor diye

hayatın onsuz kaldığı yerden devamına alışmak



düşündüm niçin ağlıyoruz neden bu feryat fiğan

bir gelenek görenekmi yaşıyoruz

yoksa kendi ölümümüz için ölmeden öncemi ağlıyoruz .?

feryad ediyoruz gözyaşı döküyoruz

sonsuzluğa dirilişin kapısında bukadar gözyaşı feryat niye

veya çok kısa geçen zamanın ardından unutmak .?



bütün perdelerimin kapandığı gün

ibadete dönüştü kabrim

oysaki sadece ALLAH katındaydı benim halim

çok iyi öldüyümü söylediler ardımdan

ya da onlara göre çok kötü öldüm

söyleyemediler.!



o zaman ya benimle gerçekten ölenler

ya da hayata çok sıkı sarılanlar vardı gördüm

güldüm



iyi bilildiler namazım kılındığında herkes beni

YARABBİM sen en iyi bilirsin halimi.!



bu hayatın acaba en büyük dersi

geri dönüpte ardına hiç bakmadığımız o çıkış kapısında olabilirmi .?



insan ölüm denilen hadiseyi bir son olarak algılıyorsa

geri getiremiyeceği için

boşuna gözyaşı figan



bir başlangıç biliyorsa eyer otur nasıl gideceğin haline ağla haline yan. !