dokunmak istiyorum
yıldızlara bakıyorum gök yüzünde
karanlığın gece süslemeleri gibi
en parlak olanı gözlerime takılıyor
adını koyduğumuz kutup yıldızı


insana bazen
yalnızlığını hatırlatır geceler
bir yıldız sanırsın kendini
oradan oraya uzanan
ruh halime göre ya çok parlaktır ya da ışığı sönük
gök yüzüne bakmak çok uzaklara götürür bizi
mananın en uçsuz bucaksız mesafesidir feza


ellerde ona uzanır
türlü niyaz ile zaman zaman
kendine göre ıssız
sessiz
melodisini dinletir bize
sonsuzluk senfonisi


yeryüzünün tüm ağırlığını savururuz gözlerimizle
ozaman gök yüzüne
insanın içinde
hep bir darğınlık vardır
insanız bize dünya nekadar geniş olsada dardır
çünki dünya ile insan arasında
hep belli mesafe vardır
biz hayatın bütün renklerini seviyoruz
sevgi gönül göz hizası kadardır


bedenimin öldüğü gün
beni yıldızlara gömsünler
en parlak olan gecede
bilsinlerki kabuğumun çatladığı gün ben ölümsüzüm