sırlarım vardı kendime bile söyleyemediğim
yakamı bırakmayan
soluğumu kesen gecelerim vardı;
ve yeminlerim
ve tövbelerim...

aşka dair, sana dair, bize dair...

anlamsız sabahlara, hesapsız yağmurlara sözlerim vardı
söyleyemediğim!

şarkılara öfke biriktirdim,
sevgi sözcükleriyle büyüttüm kinimi
içimdeki cehennem yangınlarının kıvılcımı oluverirdi şiirler;
en içli
en saf
ve
duygu yüklü şiirler...

kan kokan bulutlarımı dağıtırdım adınla
gözlerinle söndürürdüm yangınlarımı
ve gülüşün
ve bakışın
baharları getirirdi solgun,
bir o kadar da yorgun bedenime.
ruhumu yıkardım sesinde
günahlarım aklıma gelirdi sustuğunda;
korkardım...
en büyük tövbeleri arardım sesini duyana dek
gitmenden korkardım
gidişinin dönüşü olmayışından
kendime kızardım
kaderime
ve
sebepsiz gidişlere...

ağlardım, yalnızlığımla savaştığım geceler boyunca
sus pus olurdu her şey,
susardı denizler.

ne varsa bildiğim
bütün kelimeler düğümlenirdi boğazımda
ağıtlar ezberlerdim uzak diyarlardan
gidişinin arkasından yakmak için...

bilsem geleceğini
bahar ezgileri mırıldanırım,
bayram şiirleri dolarım dilime

yeter ki gel

yeter
artık
gel...





nilgün durdan