Senin yanında yaşamalıyım dünyamı,
Sen öğretmelisin
yangınları;
yağmurları...

Dışarıda kıyamet koparken ben sadece gözlerinden haberdar olmalıyım,
Sen bana koministleri,faşistleri,ekmek kavgalarını anlatmalısın
Bense gözlerinde kaybolmalıyım.

Meydan savaşları çıkarken sokaklarda,
Ağır aksak yürürken bir çocuk;
içinde korkular büyüterek,
Ben senin ellerinden tutmalıyım,
sımsıkı...

Gözlerinde isyanlar çıkarmalıyım,
En kötü sloganları ben atmalıyım
Ve ben kazanmalıyım,
ben galibi olmalıyım,
Sende hükümünü süren bensizliğin!

Sonra çekilmeli bedeninden yalnızlığın askerleri
Kovmalıyım üzerimizden kan kokan bulutları.

En deli nağraları ben atmalıyım
Bitmeyen zafer türküleri söylemeliyim
Sendeki şehrimi fethederken...

Şimdi koşar adımlarla geliyorum şehrime
Ayak seslerim gök gürlemelerine bedel...
içimde savaşlar değil,şenliklerim var.
Bir çocuk gibi mutlu,
merakla geliyorum sana;
Ya da keşfe çıkmış bir kaptan edasıyla.

Ne olduğunu,nerede olduğunu bilmediğim sana geliyorum.

Sırtımda en sevdiğim yanık türküler,
Ellerimde şiirlerim,
gözlerimde masallar...
Hazırım sende kaybolmaya,
aşk için savaşmaya
Hadi aç kapılarını,
bekliyorum...

NİLGÜN DURDAN