Kaybolan bulutların arasında
Kaybolan umutlarımı ararken,
Gecenin en zifiri karanlığında
Umutsuzca kabus dolu rüyalara dalarken;
Bir yıldız parladı gökyüzünde birden.
Adı Sevda’ydı.


Mavi denizlerde dalgalanan altın sarısı saçları,
Işıl ışıl yanan gözleriyle
Bir güzellik abidesi gibi çıktı karşıma.


Karaya vuran bir balık gibi çırpınırken,
Yelkensiz bir gemi gibi
Uzak yolculuklara çıkarken;
Gözlerim bir vuslatın hasretiyle yanarken,
Düşüncelerim yalnızlığın esiri olmuşken;
Bir kuş kondu yüreğimin en derinine.
Adı Sevda’ydı.


Yıldızlar gibi çok uzaklardaydı
Geceler sessiz ve karanlıktı.
Aşkın adresi yok derlerdi ya!
İşte böyle bir anda, göz kırptı bana.
Sanki rüyadan, gerçeğe dönüştü
Güneşin dünyayı ısıttığı kadar sıcaktı.
Bahar yağmurlarının ıslaklığında açan
Papatyalar gibi saf ve temizdi.
Gonca bir gül tadında genç ve güzeldi.
Adı Sevda’ydı.


Yaşamda tutunacak dalım, umudumdu
Beraber ağlayıp,beraber gülen kadınımdı.
Ruhumun özgürlüğü,
Uğruna can verebilecek tek yoldaşımdı.
Adı Sevda’ydı


Deli gibi sevdim onu
Vazgeçilmez,sebepsiz bir duyguyla,
Edepsizce…
Mecnun’un Leyla’yı sevdiği,
Kerem’in Aslı’sına yandığı gibi
Çıldırasıya…
Bu bir aşktı,
Adı Sevda’ydı.


Ansızın kapıyı çalıp gelmişti.
Yaşamıştım onunla aşkların en güzelini
Korkusuzca.
Romantik akşamlarda
Değince gözleri gözlerime,
Hissederdim tenini,nefesi nefesimde.
Ekmek, barış,özgürlük türküleri
Söylerdi gönül sesinden.
O, yürekliydi, koca yürekliydi.
Adı Sevda’ydı.


Bir gün, hüzün akşamlarının karanlığında
Gök gürledi, şimşek çaktı;
Bir fırtına koptu ansızın.
Yağan sağanakların ardından
Bir sessizlik sardı geceyi.


Gecenin zifiri karanlığıydı,
Gökyüzüne baktım
Bir yıldız kaydı.
Ben mi onu çok sevdim
O mu beni, bilemedim.
Bildiğim tek şey vardı
Bu bir oyun değil, Aşk’tı.
Adı Sevda’ydı.

Saklı Şair