4
Yorum
1
Beğeni
5,0
Puan
1076
Okunma
Ağaca tutunan meyveler gibi, tutunuyoruz sevgiye; aşka…
Besleniyoruz bir güler yüzle, tebessümle…
Her şey bulanıp sular gibi akarken bir yürekle durulup, doku değiştiriyoruz.
Büyüdükçe sevgiye olan ihtiyacımız artıyor.
Yaşlandıkça sığınmak istiyoruz bizim için çarpan bir kalbe.
Ne tezat…
İnsan gençken tüm sevdiklerini kırıp, yaşlandıkça toparlama çabasına giriyor.
Gözünde yaşla bırakılıyor en çok seven, en sevdiği tarafından…
Ağaca tutunan meyveler gibi…
Aşkla kızarıyor, olgunlaşıyor…
Umutsuzlukla kararıyor, çürüyoruz…
Ruhumuz bedenimizin çekirdeği…
Tüm yaşamı kendi hücrelerinde tutuyor.
Zamanı gelince sararıp, dağılıyoruz toprakta.
Bir güzel tebessüm, dostluk birde hasret kalıyor sevdiklerimize.
5.0
100% (3)
Şiirin sahibi
Şiirin sahibi
Cevap Yaz