Yeniden doğmak için ruhunda yangın çıkar
Çıkar ki senden geri kalanlarda yanmasın
Hayat azgın canavar sindikçe yere yıkar
Yeter ki seni mazlum seni zayıf sanmasın

Aklın takılmış yine şuursuz dalgalara
Sinirli kırmızılık bardağından taşıyor
Gece düştü denize ortalık zindan kara
Kara yelkenlilerde zebani dolaşıyor

Mantarlı şişede gör suya karşı durmayı
Yeter ki içindeki umut harap olmasın
Battıkça öğreniyor insan dibe vurmayı
Yeter ki o şişenin içi şarap olmasın

Sanma sadece ölüm çaresizliğe çare
Yılan gibi kederi üstünden çıkar artık
Kalma fırtınalarda kuşlar gibi biçare
Bundan sonra yüreğin sana Zülfikar artık

Yeniden doğmak için suda bir yangın çıkar
Bu zaman yangınını savur Karadeniz’e
Coşari’yi korkuttu sendeki deli efkâr
Küllerinden doğuver vakur Karadeniz’e

19.06.2011/Samsun

İbrahim COŞAR