Ağlamak! zayıflık/ mı dır.?
Böyle öğretilmişti belki,

Ağladığım zamanlarda; susmam
Üzülmemem için oysa, yanlıştı...

insan ağlamalıydı, gözyaşları durana dek,
Akıtmalıydı içindeki; acının zehirini dışına.

Güçlü olmak adına; tuttuğum gözyaşlarım,
Taş oldu, sanki; çin setti kurdu gözlerimde...

İçimde bastırılan, susulan acılar,
Dişlerimi sıkıp, gözyaşlarımı tutarken,

İçime aktılar; ılık ılık yüreğimin köklerinde,
Zamanla, bir "volkan" oluşturdular...

Dayanılmıyor artık, başladı" sarsıntılar".
Ardından gelecek patlamalar.

"Lav"lar kaynıyor yüreğimde,
Kızgın kızgın "acılar"...

Tüm bedenimin; hücrelerine,
Sinir sistemimin; en uç yerlerine yayılıyorlar.

"Eriyor" bedenim...

"Ya" ağlayacak; saatlerce, gözlerim.
Sönecek acı ateşim,

"Ya" da...Küllere dönüşecek" ömrüm"...

V.Kayra