Susamak musamak varken, ben sensidim.
Herkesin sevdiğini en fazla göresidiği gibi göresidim seni.
Gözlerine bakasım, saçlarını okşayasım, ellerini tutasım var.
Varlığının mutluluğunu yüreğimde hissedesim geldi.
Kızarmısın diye hiç umursamadan ve hiç usanmadan öpebildiğim kadar öpesim var.
Şimdi sen yoksunya, yokluğunu bi kaç küfüre sığdırasım var.
Dostlara senden bahsedesim, hep senden konuşasım var...

Var işte bişeyler seninle ilgili hayalimde,
hayatımda, ömrümün geçmekte olan zamanında...
Herkeslerin sevdiğine ayırdığından daha bi fazla zaman ayırmak
ve düşünmek istiyorum gözlerini...
Sözlerini kulaklarım hiç unutmasın istiyorum...
Vallahi her gece Allah kabul eder mi bilmem ama
ben bildiğim duaları okuduktan sonra bitek seni istiyorum...
İstiyorum işte,
önceki zamanlarda yaşamış esaslı sevgililerin birbirlerini istemeleri kadar,
belki de daha da fazlası kadar...
Kendi kendime konuşmak neymiş, bilmezdim evelden...
Eveli zamanda böyle değildim ben ve bana yazmazdı böyle aşk meşk romanları...
Lakin artık sen olmasan da, senin hayalin yaşamakta yüreğimde...
Ya bi de hayalin yerine sen olsaydın, heralde az buçuk kalan aklım temelli giderdi...