Vakit gece yarısı,
Başlamakta bir mücrimin yargısı.
Ve ben adliye muhabiriyim.
Bir mahkeme gördüm kendimde.
Haberler veriyorum yasak bölgemden.

Dinlesinler sabun kokan insanlar.
Bir kez daha anlasınlar temiz olduklarını!
Öyle ya,
Kimine göre,güzel gösteren ayna olmalı sanat adamı.

İşte itiraf ediyorum,
cürüm isledim,
Düştüm kendi gözümden.
Söylemeye utanırım yaptiklarımı,
Söylemezsem utanırım.

Yazılar yazdim mavi yesil sulara.
Kahramanı oldum söylenmedik masalların.
Rüyalar gördüm gün ortasında.
Hayal sinemasında roller oynadım.
Onaylanmış normallere meydan okudum.

Bine böldüm kendimi.
Ben eşittir ben artı ben artı ben...
Bin ben vardır bende,toplamı ben.
Davaciyim kendimden,
İnsanım ve sucluyum!
Kendimi ihbar ediyorum.

Bir mahkeme kurdum orta yerimde.
Sanık benim,yargıç ben.
Savcı benim,tanık ben.
Kendini yargilayan,hüküm verenim.
Yazdım karar metnini,
Kanımla mühürledim.

Bir hapishane oldum kendime.
Benim kendini bekleyen gardiyan.
Ben her gece ceza cekenim.
Memnu meyvelere uzanan ellerim kelepceli.
Yasak beldelere yürüyen ayaklarımda prangalar.

Ruhumu kemirirken gecenin ifritleri,
İzliyor yarasalar,
Uzun bir gecedir ömrüm,
Sürecek kabre kadar...

Zikrettin Karaca