10
Yorum
2
Beğeni
5,0
Puan
2061
Okunma
Güneşin giden bereketinin ardından
Ay
Çekilince
Yeryüzü düzlüğüne
Yalnızlık düşerdi
Göğün karanlığına
Ve
Saç telime kadar üşürdü kimsesizliğim
Vurup
İsyana sürgünlerimi
İmansız
Küfürler savururdum
Dışarıda oynaşan
Işık ile gölgenin
Çoğul seçkisine inat
Bir asır kadar uzayan gecelerde
Sonrasında
Tövbe edip
Yarım nefesle gidilen kentlere
Yollardım
Bütün kırlangıçları mı
Sabahın hayrında
Getirsinler diye
Dilsiz suları
Yaşam ırmağıma
Kısacası zülâl
İkilemime
Eğrilen düz çizgide
Hep
Dudaklarının arasındaydı suru
İsrafil’in
Olmasaydı yüreğinde saklı yerim
Ne kalmıştı ki kıyametime!
___________Senden önce
Taylan KOÇ
5.0
100% (13)