Otobüsten inmek bu kadar mutlu etmemişti beni
Dışımda sakin bir tebessüme inat
İçimde fırtınalar kopuyordu sevinçten
Sana geliyordum
Sana geliyordum yollara, yıllara, günlere inat

Yol boyunca dudaklarını koydum cama
Hep gülümsedi gel artık derken
Her kıvrım sendin nazla uzayan
Yokuşlar inişler sendin sakin, bazen sinirli
Ve otobüsten indim, vakit henüz erken

Sen durağıydı burası, yüreğimin çırpındığı son durak
Saçlarının kokusu yayılmıştı bu şehre
Bahçeler dudak rengindeydi
Uçtum mu, yürüdüm mü bilmiyorum
Hülyalarımın arasında yaklaştım yaşadığın semte

Gözleri yoldadır diyordum içimden
Tam köşeye sabitlenmiş
Hemen dönsem, söksem kilidi diyordum
Gözlerime takıp bakışlarını
Sana, sana geliyordum

Yıllar, aylar geçti sanki kaç adımlık mesafeydi bu
Döndüm köşeyi nihayet, gülümseyişini yakaladım
Uzattım sevgimi gözlerine
Tam kalbinden tutup heyecanının
Hasretle kucakladım

Dünya döndü mü durdu mu bilemem
Öldüm mü mutluluktan, doğdum mu yeniden
İnanılmaz bir gerçek gökyüzünde, yeryüzünde
Ben miydim
Söyle sahi ben miydim tutan sımsıcak ellerinden

İçine sevgi katılmış sütlaç kâseleri geçti sırayla masadan
Yüreğimi yazdığım bakışlarımı okudun teker teker
Hep özlediğim gibi gülümsedin
Elini uzattın tam uzattığım an
Yakaladın sıcaklığımı sevdiğini söyledin

Ve güneş sabırsızca uykusuna uzandı
Nasıl geçti zaman, gün nasıl bitti bilinmez
Uzun bir gece duruyordu karşımızda
Sırtında bekleyişler, umutlar, vuslat yüklü
Kulaklarımızda gâh klasik bir müzik, gâh yanık bir türkü

Bir gece diyordum ya hep işte yakalamıştım yarınlardan birinde
Pencerenin kenarındaydık ellerim ellerinde
Yıldızları sayalım dedim, şaka bu ya
İnandın
Terasa çıktık ben senin peşinde

Siyahın altına gizlenmiş lacivertten çıkardık yıldızları
Başladık saymaya, karşımızda ışık ordusu
Bir ses duydum aniden tanıdık
Telefonun alarmı çalıyordu, açtım gözlerimi
Allah kahretsin, yine rüyaymış bu!

Yine hayali bir gece
Yine bir sahipsiz rüya
Neden bilmem hep böyle rüyalar görürüm
Anladım,
Ben ancak böyle bir rüyada ölürüm