Akıp gidiyor, vecdini hasrediyor
Kim ne söylerse boyun büküyor, mefkuresine cehd-i aşkıyla ilerliyor
Müddetin ihsanıyla bedelleşiyor, akıl ve idrak için neden hicran içine giriyor
Düşünmek, farkı fark ettiren esine gönül vermek, sevdasının hazzıyla ömür tüketmek



Han virane olmuş, kimseler yok
Dallar kurumuş, kuşlar konmaz artık sinelerinde yeşeren umut yok
Ağaçın gövdesine hasretin ve vaktin, sabrın ahıyla yazılmış notlar ne kadar çok
Kimbilir nasıl ümit etmişlerdi, yürekleri titremişlerdi, boyun büktüren an kimindi



Diyar diyar gam ile dolaşılır
Metanetin azmiyle neden birçok kapılar açılır, umutlar palazlanır
An ve vaki olan zaman ruhuna neler anlatır, kalbinin hicranı niçin seni ağlatır
Kapanan kapılır kim bilir ne vakit açılır, niyetin aşkı neden vecdinle ihsana ulaşır



Bilinir ki nefs ömürlüktür
Talim ve terbiyesi irade ve azmin aşka kefil olan rıza reçetesidir
Miskinlin ne büyük rezalettir, maksadını aşan züht kimin gamına yetecektir
Akıl ve izan evet, hesabın mihengidir, kim hakikatine itibar ederse ermiş demektir



Seni korkutan cehaletindir
İman üzre olmak, onun vecdiyle ruhun sahibiyle buluşmak, kalbini açmak
İçini kemiren ne varsa, kuşku ve zan şayet bir kabahatsa, anlatmaktan korkma
Ruhunda yanan ateşin, kalbinin münbit halinde bekleyen ümidin kim içindir anla



Şayet yediğin bir tokat olsa bile
Sakın Allaha mal etme, sahipsizin sahibi şeytandır deme, mübalada etme
İman, taklidi neylesin, hukukunu sana nasıl teslim etsin, tahkikini azmettirsin
İraden ve aklın kimin emanetinde, nefsin sahibi sen olunca, hesabını kalbinde yaşa



Seni ağlatan her ne varsa
Umutların bu vakitten sonra solmaya başlamışsa, aşk ve şevkin nerde
Neden uktelerin hale dert sayılan badirelerde, hani furkana olan meylin kederde
Sana hitap eden, senin aklına seslenen, bir bir seni muhatap bileni haydi anla




Mustafa CİLASUN