Ne kadar gözyaşı döksem
Hıçkırıklarım hiç dinmeden, burukluğumu dile getirsem
Bilmeden ve anlamadan, hiç farkını anlamadan, inandığımı söylesem
Kim ne yapıyorsa, mukallit olmak nefsimi ikna ediyorsa, aklım ve iradem kuraksa


Her vakit korku yanımdaysa
Narın ve aşkın vecde gelen lisanı, halim için anlaşılmaktan uzaksa
İçinde nefeslendiğim lahzalar, umudum için kalbimi inşirah farkına açmıyorsa
İltica ettiğim haller, vakitsiz taraneler, ihlastan uzak niyetler, avuntu bilinmiyorsa


Yaprağım bırakan bir dalın
Ehliyet için itminan olmamış ve nazargah olan kalbin ve umutların
Vesvese içinde bırakan tedbirsiz hesabın, hissiyatımı kapçılayan aşksız figanım
Nasıl aşk ile filizlenecek, vecdin firkatiyle hal’im, kal’ime dönüşecek ve güldürecek


Çilenin eşi,ğinde kim himmet edecek
Duyulmaya hasret feryadım, hangi umudum için ruhuma serinlik verecek
Yüreğimde ki hüzün dinecek, ruhumun bu hicran damlaları bir bir sürura erecek
Bahtımın limanı mütebessim içinde zindeleşecek, yalnızlığım artık gam vermeyecek


Tenime değen rüzgar üzmeyecek
Martıların çığlıkları çok garip gelmeyecek, dalgalar anbean aşkla seslenecek
Ömür yumağım, yıllara sari unutkan halim, yüzüme acı veren melalim dirilecek
Yar derken, aşkı anarken, edebin zarifliğini yürekte hissederken, hüzün vermeyecek


Mazileşen an boynumu büktürmeyecek
Öteyi terennüm ederken, mizanı ruhumun derinliklerinde ki anını hissederken
Mahşer için şaşkınlığım anbean artarken, kıametin dillenen halinin haşyeti varken
Susmak ve boyun bükmek geliyor içimden, teslimiyetinde ki hali acıyla düşünürken


Ey gözyaşlarıyla niyaza eyleyen yar
Halimin fakirliğinde ki sefilliğim, bin hüzün ile yıllardır sinemi dağlar
Hasret neden içimde harı ile var, firkat hangi vecdim için ruhuma kapıyı aralar
Gözyaşlarım acziyetime kefildir ey ar, ahdimin ve hakikatimin mecnunluğu var



Mustafa CİLASUN