Uçurumlar takılıyor ayaklarıma
Hem koşuyor
Hem düşüyorum karanlıklara.
Karanlığın beyazlığını görüyorum.
Kanatlarım olsun istiyorum
Her düştüğümde.
Sonsuz bir boşluk doluyor odama
Ansızın.
Çığlığım kar altında kalıyor susuyorum.
Seslerin ülkesinden sürülüyorum karanlığa
Bir mezar tadındayım şimdi
Oysa avuçlarımda dönüyor dünya
Kendime yer bulamıyorum
Uçurumlar düşüyor payıma
Ve her çığlık üstüme yıkılan bir sığınak oluyor.
Her susuş bir rüzgâr oluyor yangınıma
Ne yakıldığım ateş
Ne de düştüğüm uçurum doyuruyor yalnızlığımı
Acının tanrılarını doyuruyorum gözlerimle.

Ha yarama tuz yürümüş
Ha aydınlığımdan o çekip gitmiş arkasına bakmadan
Fark etmiyor.

Kanadım olsun istiyorum o çekip gittiğinde
Ona yetişmek için.
Düştüğümde o karanlık uçurumlardan sensizliğine.
Kırılıyor sesim gözlerinde kırılıyor ayaklarım.
Kırılıyor kanatlarım.
Kartallar yalnız uçar bilirim.
Sırf bu kadar asil olduğu için
.Düştüklerinde yalnız ölürler.
Ben yalnız ölmek istemiyorum.


Şimdi her söz bir bıçaktır.
Ve her yan bir zındandır.
Ne üstüme yıkılan sığınaklar
Ne de uçurumlar öldürür beni.


Oysa ben bir sessizlikte ölüyorum.
Uçurumları sevenlerin kanatları olmalı biliyorum.
Düştüğümde yerde yalnızlığım ol.
Kanadım ol.
Beni yeniden yaşat
Adım ol.


03.04.2006
22.45