Çocuktum anne, elimi tut istedim
Sessizdim anne aklımdan geçeni bil istedim
Üşüyordum anne, titriyordum, bana sıkıca sarıl istedim.
Çok şey istedim biliyorum anne
O yüzden gözyaşlarımı hep gizledim senden


Sen hiç ağlamadın sandın beni anne
Hiç üzülmedim, hiç kırılmadım, hiç gücenmedim
Yüreğim acılarla papamparçayken bile
Hep güldüm anne, hep güldüm sen üzülme diye



Gittin, neden???


Oysa inan yaramazlık dahi yapmadım annem
Seni üzmemek için
Kalbini kırmadım, kıramazdım
Sen canımdın, sana kıyamazdım
Canımı aldında geride cesedimi neden bıraktın annem?

Ben değilmiydim rüyalarında gezen
Sensizliğin iklimlerinde üşüyen?
Boran, fırtına, yel hangisi daha şiddetli
Kasıp kavurur yürekleri? Yüreğin yanmadı mı hiç annem?

Acizliğin kollarındayım anne
Kimsesizliğin avlusunda kanatsız kuşlar gibiyim
Özgürlüğe kanat açmış
Biçare mahkumiyet duvarları
Havalandıkça ordan oraya çarpar durur
Yığılır öylece yerlere
El uzatan gönüllü bir yürek yok, boşuna çırpınışlar
Çığlıklarımın kulaklarda yankılanmasını duyuyormusun anne?
Aynalara artık küsüm

Senmiydin bana hiç ağlama diyen
Ben hep ağlıyorum annem
Artık gözyaşlarımı gizleyemiyorum senden

Tek amacım mavi bulutlara ulaşmaktı
Yıldızlara uzanmaktı
Yanına gelmek istiyorum annem
Al beni koynuna, sarıl sımsıkı, hiç bırakmadan
Kokunu, sesini, nefesini özledim annem
Seni çok özledim annemmm

Yaralarım kanarken derinden
Islak gülüşlerimi niye aldın elimden
Sana seslenip sana gelecektim ben
Umut ışığımı neden söndürdün annem.?


sevay