Üzülme kardeşim her şey
Döner gider güzele
Sen yolunu aç iyliğe şöyle,
Kanma yalandan güzel sözlere.
Haydi kalk yerinden
Beni benden çok seven
Rabbim Allah de.

İnan çok bataklık güllerine dolandım
Bir batıp bir çıktım.
Rabbim yardım etti ki kurtuldum ordan
Nefesim var, hayattayım ey can
Demek ki sınırsız merhamet eden Rabbimiz var.

Ümit kesmek en büyük günah
Hayatta olmak en büyük lutuf.
Ve birde imanla doldu mu kalbin
Daha ne istersin ruhun hapsinden
Çıkmaya gücüm yok deme
Bak açılmış ruhun kapıları hep birden
Hadi adım at, adım at imanla sen.

İslamoğlu’nun dediği gibi:
Nefsini, şeytanı dizginlediğin kadar özgürsün
Eğer onları kalbine yerleştirirsen
Artık kul köle olursun.
Şu üç günlük dünya da
Ne bir adım ileri, ne bir adım geri.

Rabbin Kelamından çekince elim
Uçurum kenarında biten bir gülüm
En küçük rüzgar uçurur beni
O yüzden topla, topla kendini
Sök köklerini yürü yırtarak alışkanlık bildiklerini
Yeniden yeşer, büyü Allah’lı bir yaşama
Cennet bekliyor seni iki adım ötende.

Dedim ya daha yeni geçtim
Ateş hendeklerinden
Uçsuz buçaksız hoyrat zamanları biçtim
Harmanımda koca bir hiç
Kendime verilen değeri
Ellerimle hiç ettim.

Merhameti sonsuz Rabbim
Nasıl anlarsın sonsuz bir merhameti
İyi bak kendine şöyle derinden
En küçük bildiğin bir nefes için bile
Şu koca kainat dönüyor seninle.

Ey benim nazlı kardeşim Çerçi
O yüreğinin berrak sularını bilirim
Epey oldu oralarda geçtim ben
Şimdi gençliğin tortuları üstümde
Yalan yanlış dertlerimle piştim ben.

Diyorum ya seni senden çok seven
Rabbini bil,
Öyle biliş ki bu ta yüreğine işlemeli
Her an seni gözetleyen El-Rakib Allah
Senin en küçük iyliğe meylini bilir Allah.

Haydi çek kendini düzenle
Hayat dediğin bir olgunlaşma, pişme değil mi?
Bir kişi olsa cennettine girecek
O kişi olmak için çalış çabala
Cehennem girecek yine bir kişiyse bile
Olmamak için kendini vahiyle
İnşa et,
Hayat büyük bir okul
Müfredatın Kuran
Öğretmenin Rabbin
Haydi durma
Oku,
Oku ve kendini imar et.

(Temmuz 2011 İstanbul)