Ben Düş/tüm…
Sana bir kere Düştüm..
Ama Senden defalarca Düş’tüm..
Gözlerinin karasında, Aşk’ın beyazını buldum.
Kirli Aşk’ını Beyaz’da buldum.

Alıp gitsek başımızı, kaybolan sokaklarda,
Sonra Güneş’in batışını seyretsek, mehtap’ın koynunda.
Gecenin zifiri sarhoşluğunda,
Biz içimizde kaybolsak…

Seninle gittiğim her yol bitmez,
Her sokak çıkmaz …
Olsun….
Çıkmasın…

…..Yolun Sonu Sen,
Yolun sonu yer..(toprak)
Soyut bildiğim kavramlar, somutlansa,
Somutlar da soyutlaşsa Seninle.
Yalnızlığım somut ayaklarına dolanıp,
Kaybolsa…

Ben gördüm aslında, Kördüm…
Yalnızlığımı Sana yüklediğimde,
Yitirdiğim inancımı ve kalbimin kırıklarını
Gördüm…
Kördüm…
fark edemedim…
Ancak yere düştüğünde kırıklarım,
Toplamak için eğildiğimde,
Yerde olan geleceğimi gördüm..
Geleceğim Yer’di…
Son’um… Toprak..
Toprak’dan gelip, toprağa gideceğim.

Yandım..
Sen üşüme diye.
Yalnızlığımı al, dizlerine ört hadi.
Üşüme…
Kalbimi kırarak büyüttüğün oyuncağım ben.
Yan desen yanarım,
Üşü dersen, donarım.
Yok ol dersen, ölürüm..

(Bir-Temmuz-İkiBinOnBir*16:40)


Nevin Akbulut