olmadı hiç ağaçtan arabalarım
ve sert alıç gövdelerini
yontuya tutacak bıçağım
göstersen son ferini
yapsan dört tekerini...


uykuya dalanda herkes
sürsem son versiyon demir yığınlarının önünden
sokak itleri kovalasa
çocukluğum gelse kendiliğinden...


taşlar koysam üstüne öyle itelesem
evler yapsam sıra sıra
komşu olsam oyun arkadaşlarımla
bir daha buralara gelmesem...


kafamı yaran şergadalar
bir daha yarsalar ta derinden
uyansam derin çirkef düşlerden
kurtulsam
kapital cerlerinden...


bilirsin
uzun gücük aylarının dairesini
tam oradan kes kütüğü
silsin içimden yılların hilesini...


yahutta
ileriden daha ileriden
ishak ordularının yürüdüğü yerden
bulaşsın yiğitlik dönerine
nereden keseceğini biliyorsun
bakılırsa bıyık altından güldüğüne...



dülger dede







kasım