Nasıl bakarsan aynada kendine
Sana öylece baktım
Dokunamazsan bakıpta tenine
Aramızda bir cam perde
Aynalar içinde bir gül bıraktım!


Hasretin korona, gözünde güneş
Güle baktıkça küle döndü yüreğim
Eridi çölde kum, mağmada silikat
Dayan camlara, bir daha eriyeyim
Nefesimi kokla, ateşimi tat!


Aşktır içimdeki nefes
Aynada gül buğusu,
Gül yanağında ebr-u Nisan
Seninle dolu göğsümdeki kafes
Başımda bahar uğultusu
D/alda çiçek ve arı
Tek yürekte iki insan...


Sal beni, Konya düzünden uçayım
Derinkuyu’ları gözünden içeyim
Kanadımda gül tozu,
Aşayım Hasandağı’nı, Erciyes’i
Mecnun olup çöllerde diz üstü,
Aynalara düşeyim serabında yüz üstü...


Hava öyle esintisiz
Gözlerininin güneşinde pervaneyim
Sevda üfle kesintisiz
Güneş rüzgârlarıyla
Dağıt dağıt topla beni
Her mevsim aşk, mevsim biz
Sen ve ben aşkın res’mi abidesiyiz...


Şaban AKTAŞ
24.10.2009