kedilerin bile uğramadığı
bir mahalleydi bizimkisi
gün bile doğmak istemezdi
yağmur ise tereddüt içinde kirli yağardı

bizim mahallede
saygı ve sevgi yoktu
yıllar önce küsmüşler görüşmüyorlardı
insan görünümlü insancıklar yaşardı ki
bu insancıklar kendileriyle bile küstü

komşuların sabah kahveleri olmazdı
kırk yıllık hatır uzun geldiğinden mi ne
fincanlar ’şey bizde kalmamış da’ diye uzatılırdı
herkes birbirine katlamalı borçluydu ama
hiç kimsenin kimseye can borcu vefa borcu yoktu

gündüzler geceler gibi sessiz
geceler ise sanatçı ruhlar vardı mahallemizde
gençler sprey boyalı duvar sanatlarıyla
alkolikler ise her telden nara atmalarıyla
doldururlardı geceyi
sporcu ruhları da unutmamak lazım
duvarlara tırmanıp balkondan balkona atlama
kısa mesafeli engelli çanta kapkaççıları vardı
şehrimin bu kenar mahallesinde

öyle bir mahalleydi ki bizim mahalle
’ülkemde eşi benzeri bulunmaz’
diyebilseydim keşke...



27/08/2007