Keyifle oturmuştum kahvaltı masasına
Sabaha kadar çalışmanın yorgunluğuyla
İyice dinlenemeden
Ruhumu dinlendiremeden
Baktım masanın üstünde meyveler
Siyah üzüm,kıpkırmızı karpuz
Ve şeftali kesilmiş dilim dilim
Muz soyulmayı bekler.

Yan gözle bakarken gazeteye
Bir haber takıldı gözlerime
Sayfaların arasından
Hayata gülümseyerek bakan bir dilber
Bembeyazdı dişleri
Masumdu bakışları
Sayfaların arasından
Uzanmak istercesine hayata
Yaşamak istercesine mutluluğu
Bakan bir çift yeşil göz..

Merakla okumaya başladım
Keşke okumasaydım motosiklet cinayetini
Aşırı alkollü sürücü çarparak öldürmüştü
İrem ile Mete’yi
İki sevgiliyi,iki gencimizi
İçinde bira şişeleri bulunan otonun
Motosikletlerine çarpmasıyla hayata elveda demişlerdi.

Bir anda yorgunluğum gitti
Üzüntüm beni duvarlara savurdu sanki
Çocukları düşündüm,yavrularımızı
Aydınlık yüzlerimizi düşündüm
Yaşatamadığımız bu iki sevgili için üzüldüm
Kim bilir ne aşkla sevmişlerdi birbirlerini
Hangi duyguları paylaşmışlardı
En son sözleri nelerdi?
Neyi düşlemişler,neyi istemişlerdi?
Neler gelmişti başlarına?
Ölümü hiç yakıştırmışlar mıydı o gencecik bedenlerine?

Bu kadar mı insan vahşileşir Tanrım?
Bu kadar mı insan insana kıyar?
Hiç mi Allah’tan korkmaz bu magandalar?
Masum gençlere ,çocuklara nasıl kıyarlar?
Kim dur diyecek bu katliama
Bu insanlık dramına?
Kuralsızlığı kural sayanlara
Saygıdan hoşgörüden nasibini almayan
Korkunç magandalara?

Ve dualar ettim gençlerimize
Gözlerim dolu dolu
Bu dünyada olmasada ahirette mutlu olsunlar
Magandasız cennetlerde yaşasınlar
Tanrım gençlerimizi sen koru kazalardan.

2007.OSMAN ÖZTÜRK.
TUNCELİ..BAKRAÇ ŞİİR KİTABIMDAN