"Uzaklığı hiç aldırış etmedim ben. Gelecektim sana, bir gün kavuşacak için varacaktım sana / gitmek için değil. Ayaklarımın yavanlığından, tahta arabalı çocukluğumun hiç anlamı yok sana gelen yolculuklarıma denk gelen. Eğiktim, büzüldüm ama hiçbir zaman eğilmedim yokluğuna. Ve hiçbir zaman uzaklığına yokluğunu karıştırmadım. Bensizliğin, bir günlük insan yürüyüşü kadardı. Yokluğun adınla başlayıp gözlerinin güzelliğiyle bitirdiğim cümle kadardı işte. Varlığın ise bende koca ömür..

Kaypak acılarımı perdelerken gece, ben güneşin ıslak gözyaşlarını yastık bildim özleminde. Sesinin rengine boyadığım tüm şiirlerimi boğazıma dizerken aç karnına, ben her karanlıktan senin gözlerinle uzandım karanlığa. Uzatılan küçük bir ekmeğe başımı sürüp adını dudağıma sürdüm ve yâre yar'alandım

Uykuları kemiren gözlerimin ardında sakladığım bir sen vardın sevgili. Acıdan firar etmiş bir suçlu gibi bakma bana. Kısır bir toprağa mutluluklar ekerken yakalanan bir fail sanma beni. Bir gül sağnağında musalla soğuğu ellerime adını bağışlarken satırlara, işte o zaman hayatlanır cesedim. Ne zaman adının yanına seni seviyorum cümlesini iliştirdim işte o zaman yüreğim....

Senin adın mutluluk kadar yer tutmuşken bende, sevdan mührüm oldu. Çocukluğum saf tuttu huzura ve dualarım ıslandı bir avuç umudunda sevgili. Özlemler bile sende özlenir oldu sevgili.."