Her bişeyler son olmalı bu gece.
Son kez kendi kendime seni anlatmalı, kulağını yakmalıyım.
Zaman da yine geçmek bilmemeli, küfürlerimin esaslı bi bahanesi olmalı.
Şarkılar da son kez olduğunu bilmeli ve içimi yakabildiği kadar yakmalı.
Herkesler uyurken, in cin top oynarken sokağa çıkmalı,
bi deniz kenarına kapak atmalıyım.
Yine en ucuz köpek öldürenle zıkkımlanmalı,
avazım çıktığı kadar nara atmalıyım...


Uzaktan gelen tren seslerine vapurların motör sesleri karışmalı.
Balıklar gelmeli ve son kez ağlamalı balıklar.
Ben onlara yine senden bahsetmeliyim.
Onlar da her zamanki gibi can kulağıyla dinlemeli.
Sonra ay son kez dolunay olmalı ve son kez ışıtabildiği kadar ışıtmalı.
Yıldızların hiç birisi yine kaymamalı ve hiç bir dileğim bu gece de tutmamalı.
Sen de yine benim için bir hayal olmalı, realist sevgililere taş çıkartmalısın.
Hayalin hiç yaklaşmadığı kadar yanıma gelmeli
ve senin hiç yapmadığın şeyi yapıp yüzüme gülmeli.
Sonra elini kalbimin üstüne koymalı, bi an son kez yüzüme bakmalı
ve "Bana ait olanı alma vakti." deyip çekip çıkartmalı yüreğimi.
İş işten geçmiş olduğunda olanların farkına varmalı,
Azrail’in senin kılığında gelerek bana yaptığı kıyağı anlamalıyım.
Sonra ben kimilerine göre "Kurtulmuş" diye,
kimilerine göreyse "Cehennemde cayır cayır yanıyodur." diye dedikodu olmalıyım.
Tüm beni sevmeyenler arkamdan konuşmalı,
dedikodum dönüp dolaşıp senin kulağına varmalı.

Sense tanımamalısın beni.
"Gençmiş, yazık olmuş, Allah günahlarını affetsin." demeli
ve kıstığın televizyonun sesini açıp,
saçma sapan Tv programlarına bakmalısın...