Yolunu kaybetmiş kağıt gemiler,
Sahipsiz kaldırımlarda yuvarlanan misketti gözlerim
Tarihin tozlu raflarında alıntı yapılmış bir sayfaya düşerken hisseme
Dipnotlaşır yüreğim,
Kalemim darmadağın
Ucu,sonu olmayan bir mavilikte kaybettim yetim düşlerimi
Meryem’in elleriyle saldım bendeki seni
Avuç içlerinde açan sevda çiçekleri özlem yangınıyla yandı,
Yakıldı
Fizan’ı mesken biler ruhun
İçim sende kal derken dudaklarım soğuk bir gidişe sürükleniyor
Mevzi sen
İçinde ekin boylarında bir serçenin ölmesini geçirirken
Melek varlık sayfasına
Sustum,
Sustu sen kadar
Dar-ı acunu iki yakaya bölen İsa’nın ellerinde
Bir yanım sana ırak
Bir yanda sana yanıp, yanmakta........



Ben ki her rüzîgarda misk-i amber kokunu aradım,taradım..
Her kapı çalışında ben sende kök alıyordum
Sen,hayatın tek anlamlı cümlesin cancağızım
Öyle büyüksün ki içimde
Hicran katlettikçe ben sende doğuyordum
Taa sol yanında en ücra alyuvarında.............


Kıblegâh’ım dönülmeyecek mevzilerde durdu Hacer’in zemzemi arayışı
Suhely yıldızına çevirdim kirli yüzümü
Omuzlarımda dağıldı yokluğunun ince telli saçları
İçimdeki yoksulluğunu tarumar eylliyor


Kalemin renkleri gökkuşağıyla körebe oynadı gecenin en dar vaktinde
Sokaklar ıssız
İn/cin top oynarken sahilde
Üryan kaldı, dudaklarımın arasındaki sır acunun lügatında
Şehr-i İstanbul’un gölgelerinin izinden gidiyorum
Ellerim Marmara kadar açık kaldı
Dudağımdaki adın koyu bir âşk
İçimde ise özlenen hep sen




Gece, yüreğimi giyinmeye ramak kala
Azrail ecel tohumları atıyor kiremit tarlalarına
Hayata yeniden doğmak külleri(n)mde........



Gözlerinde taze bir gül olmak
Koncalaşmaya niyetlenirken ruhu bir bebek misali
emeklemek maviliğinde
Düşüp, yaralanmak defalarca
sonra da
Tekrar sende ayaklanmak
Yürümek sen kokan İstiklâl Caddesinde
Maviliğinde izlemek Marmara’yı çıplaklığıyla her gece
Ecel yanı başın(m)dayken zifiri karanlıkta vuslat hazzını bulanmak

Şems ’merhaba’derken şehr-i İstanbul’a
Bir büyük boy gelen hicranın ablukasından sıyrılmaktı
Seni sevmenin en güzel yanıyla birlikte can sızım
Her sokak bana yabancılaşırken kentte
Ben, sen oluyordum yavaş yavaş....


Akrep ve yelkovan maske bolosundayken gece on iki de
Kendini kandırmaya yeğleyen hicran
Toprağın altında kökleri saklı kalan bir gövde oluyor en kısır zaman diliminde



Sana sen kadar yakın
Sana ben kadar uzak Mescid-i Haramdaydı dua dua azizliğin ey yâr
Sen, Yusuf’un kuyularında abdu’l bâki iken
Ben Züleyha yüreğimle Kays oldum
Çölün can alıcılığını anayurt edinirken
Çaresizimliğimden feryad-i figan etmedim cancağızım
Sensizlik,yalınayak gezindiğin gece karası gözlerini Cennet bildi
Susma orucuna niyetlenmişse de kalemim
Ağzı çaputla kapatılmış morg sessizliğime
Hayat veren sende nasıl vazgeçebilirim iki gözüm


Ey senli cümlelerimin baş kahramanı
Derin kuyularındayım çıkar, beni
Al, sarıp sarmala avucunda açan sevda çiçekleriyle
Köklerini sana dayanmış
Meyvesi bende açan Hüsnüyusuf kokunla beni azmettir
Yalnızlık abidesi kurulan göğüs kafesinde
Kurtar b(s)eni.
Mevzi pusarık olsa da
yarınlara sardım, sarmaladım hayatım(n)ı sol yanıma..


Yokluğunun yoksulluğu çarpsa da ben sende kaldım
Anemas zindanında tutuklu kalan yüreğim
Meğer sende tutuklu kalakalmış canözüm

Gece karası gözlerinde özlem ateşi
Sen,ben ve biz
S(b)ensizlikte hangi şarkı avutur beni ey yâr?
Kendimden çıkıp sana katılmışken yalın halimle
İkimiz.....
Dinmek bilmeyen özlem yanıkları dağlasada yürek dudaklarıma
Vazgeçilmezimsin
Bir dua sığlığında
Aynı safta adım atan iki âşık’ız
Yolumuz uzun olsa ne çıkar cancağıızım
Son durağım vuslat
Yerim sen
Bendeniz’e deva sensin
Zifiri çalan gözlerin ab-ı hayat olurken
Beyaz duvaklı kağıda dua bereketiyle düşüyorsun
Düşsüzlüğümün tam ortasına.
Hiçliğimin cenazesini kılarken İmam
Bendeki benden çoktan vazgeçmişken
Tutabildiğim tek dalsın gül-ü nârâda


Bilmez misin ey yâr
Bu yürek seninle varolma orucundayken
Hangi suya zemzem diye içeyim kana kana cancağızım

Ben sana hayat demişken
Tamamlanmamış yarınlara mutluluk ektim dudak kenarlarıma
Biz ki omuzlarımıza sırtlanmışken hicran ne yapar ki
Senli cümlelerim vuslata ipotekli
Öznesi sen,yüklemi ben


Hayat mahkemesinde
Faali meçhul cinayetlerin iki sanık’ız
Hicrana hüküm verilse de er yada geç bitecek acılar
Deli dolu iki âşık’ız seninle ey Şehr-i İstanbul
Unutma iki gözüm!
Gönlümün sultanısın ölüm fermanını yazma cancağızım
Seninle herşeye varım ben
Zamana razıyken
Sensiz, sessizlik celladın ıslığını çalarak gelmesin
Şems’imsin var gel ışığından mahrum eylemeyesin beni cancağızım


gordion
27/06/2011