ŞİİRLERİMİ YAKTIM

Senin için yazdığım ne kadar mektup varsa,
Yazmadım say ve yırt at, yalanlarından bıktım.
Razıydım düşmanlarım bin yerimden de vursa,
Kahrolsun verdiğin rol, ben bu oyundan çıktım…

Neyine güveneyim, bütün sözlerin yalan,
Yalanmış yangınların, külün, közlerin yalan,
Nasıl inandım bilmem, sahte gözlerin yalan,
Bu aşkın kolyesini boynuma nasıl taktım…

Nerden çıktın karşıma, bin kere lanet olsun,
Seninle açmasın gül, bırak sararsın solsun,
Çarem olsan istemem, Allah’ıma andolsun,
Kapattım yollarını, gönül kapımı çaktım…

İstesem de alamam, yıllarımı geriye,
Hiç mi sormazsın zalim, bu yolculuk nereye?
Yemin olsun dinime, tam yüz on dört sureye,
Aşkın ile kurduğum köşkü, sarayı yıktım…

Artık beni düşünme, ne sor, ne adımı an,
Güneş senle doğmasın, senle ağarmasın tan,
Pabucunu ters giymiş, senin yüzünden şeytan,
Aşkını başına çal, şiirlerimi yaktım…

……………………………………Mehmet KURNAZ
………………………………………..22.08.2009