İNSAFSIZ

Çıra gibi tutuştum, volkanlar gibi yandım,
Alev oldum, kor oldum, görmedin be insafsız.
Dilimden düşürmedim, her gün adını andım,
Bir gün bile halimi sormadın be insafsız…

Gülizarımdın benim, kokladığım gül sendin,
Yağmur oldum, sel oldum, hiç mi taşmadı bendin?
Aşkın narında yaktın, acı verdin, dert verdin,
Dikenine razıydım, vermedin be insafsız…

Sana canı adadım, olsan yine adarım,
Aşkım her ne kadarsa; ben de tam o kadarım,
Ne olurdu olsaydın alınyazım kaderim,
Düşlerimi hayıra yormadın be insafsız…

Aşkın için çöllere, sahralara sürüldüm,
Karıştım, sarmalandım, dürüm dürüm dürüldüm,
Kurtuluşum olmadı, kördüğümle örüldüm,
Tutkunun defterini dürmedin be insafsız…

Turnalardan, yellerden, sellerden, seni sordum,
Düşler sana tutuklu, dünyamı senle kurdum,
Kirpiğinin okuna vur diye hedef durdum,
Felek vurmuş dedin de, vurmadın be insafsız…

Yanı başındaydım ben, insan dönüp bakmaz mı?
Yağmur yüklü bulutlar, şimşek olup çakmaz mı?
Beni yakan bu ateş, bir gün seni yakmaz mı?
Bu aşkı namlulara sürmedin be insafsız…

Sevda celselerinde sevmekten sorgulandım,
Aşkın senaryosunda seninle kurgulandım,
Savcı da sen Hâkim de günlerce yargılandım,
Bir kalemi çok gördün, kırmadın be insafsız…

…………………………………Mehmet KURNAZ
…………………………………….02.07.2009