1
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
859
Okunma
Hüzünlü GÜLEÇ YÜZ
son dualar gibiydi sessizliği onun
gün geldi gülümsedi
gün geldi can çekişti
metal bir dünyanın azabı altında
çığlıklarını sakladı
başkalarının kalplerinde unuttu sesini
dostları içindi
kaybolduğu gurbet
elinde değildi hüznü
leylak parlaklığında yüzü
incitilmiş duygular bahçesi
fırtına biçiyordu kendi kalabalığında
acıları tanıdığı günden beri
rüyasız uykulardan kalkıyordu
uzakları tanımaktan başka yoktu çaresi
kahırlı bir zamanın hışmıydı dudaklarının kilidi
tüm heveslerinin şifresi …
Mustafa kaya
10.06.2011/Çengelköy
www.mustafakaya.net
Şiirin sahibi
Cevap Yaz