sarmalıyor delik deşik kalbimi nefessiz soluyuş
şadırvan musluğu gibi kanıyor içimdeki ağlayış
zarf melhemini kepenk kapatmış susuyor adayış
zanklıyor zonkluyor tadsız cigaramın sönüşü


kara lastik gibi akıldan nişan simidi gibi ayn’dan vuruldum
kapkaranlık örtü çekilmiş zalim yılların eşşiz bakışlarına
en zalim kayanın devrim enkazından uçuruldum
zibidi mevsimler devamını getiren acımasız güneşin batışlarına

kiri pasağı tırnak tırnak beşiğimde unuttum
aklımdan kızılderili kara çocuğu estiriyor canavar yıllar
ne atmosfer ışığı dindirebilir yılların ağlayışını
ne de ahkam kesilen benden uzak karlı günler ardındaki kayaklar

bağdan akan susamış pekmezler pestiller affedin beni
azimli sadık ütopya cennetim saydam ışık gibi yerin beni
ziyan olan buğday taneciği fesat olan mercimek saklayın beni
azrailler estiren rıhtım cana kıydıran sütun asın beni




yunus tapancı(şair hukukçu)