Bak tutuştu yine dizeler...
Hıçkırıklar sardı kanayan yaralarımı,,
Gözlerden uzak kalınca unutulurmuş
Sana prangalı kalbimi çözdün mü giderken..

Sessizliğinle sesim , her mısramda şiirim,
Kelimelerin kifayetsiz kaldığı her yer de sen varsın
Yüreğime işliyorum seni
Acemi bir işçi gibi
Seni unutmak mümkünmü yar.

Şimdi gözlerimden akan seni çiziyorum duvarlara..
Soluksuz kaldığım an izin kalmaz inan hayatımda..
Seni unutmak için, kendimden geçtim, ahiretten vaz geçtim...
Ne çare dört mevsim oldun, ve sen hayatımdasın
Hiç çıkmamak üzere hayatımdasın...

Artık bulamazsın, gidişim, bir vazgeçiş değil.!
Gidişim, sevdamla yok olup gitmek!!
Ve can kalbim mutlu olsun diye
Gönlünce yaşasın diye yok olup gitmek
İstesende artık yokum hayatında
Olmadığım hayatında, hiç olmaycam

Gözün aydın gönül sızım gözün aydın
Seni sana bıraktım
Ölümlere seni sensiz yaşayarak gidiyorum
Son nefesimde de sensiz seninleyim
Senle dolu her günüm ve sensiz yüreğim kördüğüm
Sen başka dünyalarda
Ben sensizliğin ateşinde

Yanmaya ölmeye yeminliyim
Seni sensiz yaşamaya yeminliyim

Hasretinle tutuşan ruhumu
Bıraktım sana hasret hicran denizlerin de
Şimdi yokluğunu yazdığım duvarlar konuşur
Dillenmiş her şey üstüme yürür
Mısralarıma dökülen yaşlarla
Kan damlar yüreğime yar...
Kan damlar... kalbim.....
Gelde aydınlat ömrümü hayatımı....
Gelde kurtar can çekişen sensziliği....



KALBİM_KÖRDÜĞÜM
RAİF ŞEFKATOĞLU