Devremülktür bu dünya,
Gelirken emanet alırsın,
Bırakırsın giderken.
Veda zilin ister geç çalsın,
İster erken…

İlginçtir ya, gerçektir:
Yalnızlığa çağrıldıysan vakti gelince,
Ne villana gömüyorlar,
Ne de fabrikana.
Lüks arabana da koymuyorlar nâşını,
Tuhaftır harçlık da vermiyorlar,
Kefenin cebi yok ya.
Kuştüyü yastığa da koyamıyorsun başını.

Mezarlıkta yanına bir fakir de düşebilir,
Bir günahkâr da.
Gün geçer vefa biter,
Bir de miras kavgası varsa,
Bırakacakları mal için kılıçlar çekilir,
Varisler girerse birbirinin kanına,
İnsanlar birbirini boğarsa,
Kimseler gelmez yanına.

Ha, unutma, mezar da devre mülktür!
Gidenlere bak, kimden ne kaldı?
İskender de gitti, Cengiz de,
Karun da, Kazıklı Voyvoda da.
Hırsa doydular belki,
Ömre doyamadılar.
Dünyanın ilk sahibi değillerdi,
Olamadılar son sahibi de.
Mezar bir kalın tüldür şerefine şanına,
Zamanı gelince öğütür seni de toprak
Ne bakar makamına, ne de unvanına!

MUHSİN İLYAS SUBAŞI